Spis treści

Klasyczna urologia zajmuje się leczeniem zaburzeń układu moczowego i płciowego u obu płci. Jednak „zaburzenie płciowe” nie musi być skojarzone z niezdolnością lub utrudnieniem współżycia seksualnego, czyli „zaburzeniem seksualnym”. Nie są to więc synonimy.

Urologia zajmuje się także zaburzeniami seksualnymi, które właściwie już zostały powyżej zdefiniowane – są to niejako konsekwencje innych chorób, szczególnie często płciowych, które na sprawność seksualną negatywnie wpływają. Związek ten nie wynika więc z tradycji, a ze ścisłej relacji przyczynowo-skutkowej, jaka łączy większość zaburzeń seksualnych z funkcjonowaniem narządów płciowych.

Jakie zaburzenia seksualne najczęściej leczy urolog?

Wśród zaburzeń seksualnych, a także chorób urologicznych mających wpływ na sprawność seksualną, należy wymienić przede wszystkim:

  • zaburzenia erekcji – które diagnozuje się, gdy ponad 25% podejmowanych prób współżycia seksualnego jest nieudana,
  • dyspareunię – odczuwanie bóli podczas stosunku, co dotyczy wyłącznie kobiet (przyczyną może być stan zapalny, a także atrofia pochwy),
  • przedwczesny wytrysk – występujący czasem z powodu nadwrażliwości penisa, którą można obniżyć,
  • inne zaburzenia ejakulacji – wytrysk opóźniony, wsteczny i jego brak w leczeniu sprawiają większą trudność, lecz urologia daje sobie radę z większością przypadków, jeśli ich przyczyny są fizjologiczne (bywają i psychologiczne),
  • anorgazmię – czyli brak przeżywania orgazmu co charakteryzuje obie płcie, lecz u mężczyzn występuje rzadziej,

przed leczeniem zaburzeń seksualnych

  • choroby prostaty – które często negatywnie wpływają na życie seksualne,
  • nietrzymanie moczu – które wiąże się u kobiet z unikaniem aktywności seksualnej i anorgazmią,
  • choroby nerek i dializowanie – skojarzone są ze spadkiem libido i zanikiem potrzeb seksualnych,
  • oraz różne stany zapalne, które prowadzić mogą do poważnych konsekwencji, w tym do bezpłodności.

Istotne są jednak jeszcze inne choroby ogólnoustrojowe, wpływające negatywnie na funkcje seksualne.

Jakie choroby ogólnoustrojowe wyzwalają zaburzenia seksualne?

Należą do nich głównie:

  • choroby neurologiczne,
  • choroby układu krążenia,
  • zaburzenia hormonalne,
  • cukrzyca,
  • stwardnienie rozsiane,
  • a także niezdrowy styl życia i nadużywanie substancji szkodliwych

Przez powyższe w diagnostyce zaburzeń seksualnych, gdy istnieją ku temu podstawy, nierzadko poza urologicznym konieczne mogą się okazać badania dodatkowe. Podobnie kompleksowe może być leczenie zaburzeń seksualnych. Aczkolwiek z chorobami, których przyczyny są sensu stricte urologiczne, specjalista reprezentujący tę dziedzinę radzi sobie samodzielnie.

Warto więc przyjrzeć się temu, jak przebiega leczenie wszystkich wymienionych wcześniej zaburzeń seksualnych, gdy zajmuje się nimi urolog.

Jak urolog leczy zaburzenia seksualne?

Do podstawowych metod leczenia zaburzeń seksualnych przez urologa należą w określonych przypadkach:

  • w zaburzeniach erekcji:
    • farmakoterapia doustna oraz miejscowa, jak podawanie preparatów przez cewkę moczową oraz ich iniekcja w prącie,
    • nieinwazyjne zabiegi z zastosowaniem aparatów próżniowych oraz fizjoterapia;
  • w zaburzeniach ejakulacji, w zależności od ich charakteru, są to:
    • w wytrysku opóźnionym: leczenie przyczyny nadrzędnej w postaci stanu zapalnego, niewłaściwego poziomu cukru, zmiany leków na nadciśnienie – co wszystko stanowi najczęstszą przyczynę opóźnionego wytrysku;
    • przy braku wytrysku (przyczyny psychologiczne są najczęstsze): przeprowadza się dodatkową diagnostykę, gdyż na poziomie somatycznym do zaburzenia tego prowadzi najczęściej uszkodzenie rdzenia kręgowego, co należy wykluczyć przed skierowaniem pacjenta do psychologa; zdarza się też, iż przyczyną braku wytrysku są stany zapalne cewki moczowej, którą należy udrożnić;
    • w wytrysku wstecznym: farmakoterapia oraz zabiegi chirurgiczne, jeśli są wymagane (w diagnostyce wystarczy zrobić badanie moczu by stwierdzić lub wykluczyć w nim obecność plemników);
    • w wytrysku przedwczesnym stosuje się farmakoterapię oraz w przypadku nadwrażliwości żołędzia kremy czy żele znieczulające zawierające np. lidokainę; ponadto zaleca się techniki behawioralne;
  • w anorgazmii jest to głównie farmakoterapia oraz konsultacje psychologiczne po wykluczeniu przyczyn organicznych, aczkolwiek przyczyną bywa też poporodowe osłabienie kurczliwości mięśni Kegla, a wówczas zaleca się odpowiednie ćwiczenia,
  • w dyspareunii jest to farmakoterapia w przypadku stanów zapalnych oraz w suchości pochwy (również inne nieinwazyjne zabiegi, jak chociażby stosowana w medycynie estetycznej mezoterapia),
  • w chorobach prostaty, gdy ich nasilenie utrudnia współżycie, stosuje się najczęściej farmakoterapię dodatkową,
  • nietrzymanie moczu i jego konsekwencje dla życia seksualnego leczy się farmakologicznie ale też z zastosowaniem nieinwazyjnych zabiegów stosowanych w medycynie estetycznej,
  • stany zapalne leczy się farmakoterapią oraz miejscowo, w zależności rodzaju choroby.

Podsumowanie

Wszystko powyższe wskazuje wyraźnie na fakt, iż leczenie zaburzeń seksualnych nie jest inwazyjne, bolesne, nie prowadzi do poważnych komplikacji i nie wymaga rekonwalescencji. Podsumowując – urologa nie należy się bać.

W następnym artykule omówimy chorobę gruczołu krokowego, czyli prostaty, już poza jej wpływem na zaburzenie funkcji seksualnych.

Przeczytaj również: Urologia w leczeniu impotencji

Najpopularniejsze pytania i odpowiedzi

Jakie są najczęstsze przyczyny zaburzeń erekcji?

Zaburzenia erekcji mogą wynikać z wielu przyczyn, w tym z chorób układu krążenia, cukrzycy, nadciśnienia, a także z problemów psychologicznych.

Czy zaburzenia seksualne mogą być sygnałem innych poważnych chorób?

Tak, zaburzenia seksualne mogą być wczesnym sygnałem chorób neurologicznych, cukrzycy, a także problemów z układem krążenia.

Jak wygląda diagnostyka zaburzeń seksualnych u urologa?

Diagnostyka może obejmować badanie fizykalne, badania krwi, a także inne testy specjalistyczne w zależności od przyczyn zaburzeń.

Czy leczenie zaburzeń seksualnych jest bolesne?

Leczenie zazwyczaj nie jest bolesne i może obejmować farmakoterapię, porady psychologiczne, a także specjalistyczne zabiegi.

Jakie są metody leczenia nietrzymania moczu powiązanego z zaburzeniami seksualnymi?

Leczenie może obejmować farmakoterapię, fizjoterapię, a także zabiegi chirurgiczne w zależności od przyczyny i nasilenia problemu.