Urologia to specjalizacja medyczna ukierunkowana na leczenie chorób układu moczowo-płciowego. Natomiast jednym z problemów, którym się zajmuje jest tzw. impotencja, czyli zaburzenia wzwodu u mężczyzn. Brak erekcji, ejakulacji i niesatysfakcjonująca ‚gra wstępna’ to problemy wspólne dla „niemocy płciowej”. Dotykają one zazwyczaj mężczyzn po 50 roku życia, acz zdarza się, że występują wcześniej.

Wynika stąd konieczność postawienia diagnozy różnicowej, a sprowadza się ona do określenia czy:

  • zaburzenia erekcji mają charakter psychogenny, czy też fizjologiczny,
  • są pierwotne lub wtórne – czyli występują od zawsze lub jakiegoś czasu,
  • czy są specyficzne dla układu płciowego lub wynikają z innych chorób.

porada w leczeniu impotencji

Jaki typ zaburzeń erekcji leczy urologia?

Urologia leczy tylko fizjologiczne przyczyny impotencji mężczyzn czyli takie, które wynikają ze zmian w organizmie.

Do najważniejszych chorób i stanów, które mogą wpływać na zaburzenia wzwodu należą:

  • choroby układu sercowo-naczyniowego, będące najczęstszą przyczyną zaburzeń seksualnych,
  • urazy i choroby rdzenia kręgowego,
  • cukrzyca,
  • zaburzenia hormonalne, a szczególnie spadek testosteronu, który postępuje wraz z wiekiem,
  • nieprawidłowe ukrwienie ciał jamistych prącia,
  • stany mieszane, będące kompilacją kilku przyczyn.

W leczeniu zaburzeń wzwodu diagnoza ma decydujące znaczenie. W urologii na przestrzeni lat wypracowano wiele metod leczenia impotencji. Stosuje się w niej zarówno farmakoterapię, jak i nieinwazyjne zabiegi.

Jak urologia leczy zaburzenia erekcji?

Do najczęściej stosowanych leków i zabiegów należą:

  • leki hormonalne – w przypadku zaburzeń erekcji skojarzonej z wiekiem i ubytkami androgenów,
  • inhibitory fosfodiestazy typu 5 – blokujące enzym wyłączający wzwód (m.in. viagra),
  • L-dopa, apomorfina i ich pochodne – dają jednak krótkotrwały efekt i wiąże się z nimi zbyt wiele skutków ubocznych,
  • iniekcje leków wzbudzających wzwód w ciała jamiste prącia – do stosowania samodzielnego każdorazowo przed stosunkiem,
  • podawanie leków przez cewkę moczową – co ma mniej skutków ubocznych od wstrzykiwania preparatów do ciał jamistych,
  • aparaty próżniowe – stosowane do krótkotrwałego uzyskania wzwodu,
  • leczenie falami dźwiękowymi – w przypadku impotencji spowodowanej przyczynami naczyniowymi, co prowadzi do wytworzenia się nowych naczyń krwionośnych i znaczącego wzrostu potencji,
  • a także zabiegi alternatywne, jak: masaże, elektroterapia, hydroterapia i hirudoterapia – czyli leczenie fizjoterapią oraz pijawkami.

Urologia zajmuje się więc kompleksowo zaburzeniami erekcji, a wynika to m.in. stąd, iż nie diagnozuje się ich tylko w przypadku całkowitej utraty zdolności do współżycia seksualnego. Kryterium diagnostyczne ujmuje istnienie zaburzenia już w przypadku 25% niepowodzeń w podejmowanych próbach kontaktu seksualnego.

Istota zaburzeń

Istotne jest, iż niełatwo zróżnicować zaburzenia erekcji od zmian jakie zachodzą w tym zakresie u mężczyzny wraz z wiekiem (właśnie przez jedyne 25%). Sprawność seksualna zawsze z czasem spada, a szczególnie dotyczy to mężczyzn po 60 roku życia. Rzadsze erekcje oraz wolniejsze osiąganie orgazmu są na pewnym etapie życia zupełnie naturalne. Po to, by właściwie ocenić własną sprawność seksualną i wykluczyć pomyłkę zawsze można skonsultować się z lekarzem. Urologia profesjonalnie zajmuje się tą problematyką.

W następnym artykule, do którego przeczytania zachęcamy, opisane zostaną zaburzenia seksualne w większej ilości oraz metody ich leczenia w urologii.